چون گشاه شد دری حیران شود ** مرغ اومید و طمع پُران شود

Fakat bir kapı açıldı mı, şaşırır. Tamah ümidinin kuşu uçup gider.

غافلی ناگه به ویران گنج یافت ** سوی هر ویران از آن پس می‌‌شتافت‌‌

Akıllı bir kişi, bir viranede ansızın define buldu, onun için her viraneye koşuyor.

تا ز درویشی نیابی تو گهر ** کی گهر جویی ز درویشی دگر 3770

Sen, yoklukta bir inci bulamadıysan gayri orada ne diye inci arıyorsun?

سالها گر ظن دود با پای خویش ** نگذرد ز اشکاف بینیهای خویش‌‌

Zan, yıllarca kendi ayağıyla koşsa burnunun direğinden ileriye geçemez (olduğu yerde sayar, durur).

تا به بینی نایدت از غیب بو ** غیر بینی هیچ می‌‌بینی بگو

Burnuna gayptan bir koku gelmedikçe, söyle… burnunun ucundan başka bir şey görebilir misin?

سوال کردن آن کافر از امیر المومنین علی علیه السلام که بر چون منی مظفر شدی شمشیر را از دست چون انداختی // پس بگفت آن نومسلمان ولی ** از سر مستی و لذت با علی

O kâfirin, Ali –Keremmallahu Vechehu- ye “Bana üstün gelmişken niçin elinden kılıcını attın?” diye sorması

که بفرما یا امیر المومنین.** تا بجنبد جان به تن در چون جنین

Ali’ye dedi ki: “Ya Emîrel Müminîn, buyur da can; tende, ana karnındaki cenin gibi canlansın, oynasın.

هفت اختر هر جنین را مدتی ** می‌‌کنند ای جان به نوبت خدمتی‌‌

Ey can, yedi yıldız; ana karnına düşen her çocuğu, muayyen müddetlerde ve nöbetle terbiye eder.

چون که وقت آید که جان گیرد جنین ** آفتابش آن زمان گردد معین‌‌ 3775

Ceninin canlanma zamanı gelince ona yardım eden güneştir.

این جنین در جنبش آید ز آفتاب ** کافتابش جان همی‌‌بخشد شتاب‌‌

Cenin, güneşin tesiriyle harekete gelir. Güneş, ona derhal can bağışlar.

از دگر انجم بجز نقشی نیافت ** این جنین تا آفتابش بر نتافت‌‌

Cenine güneş doğmadıkça, güneşin nuru, ona vurmadıkça öbür yıldızların tesiriyle canlanmaz. Onlar, ancak suretine hizmet ederler.