بس کن ای دون همت کوته بنان ** تا کی‌‌ات باشد حیات جان به نان‌‌

ز آن نداری میوه‌‌ای مانند بید ** کآبرو بردی پی نان سپید

گر ندارد صبر زین نان جان حس ** کیمیا را گیر و زر گردان تو مس‌‌

جامه شویی کرد خواهی ای فلان ** رو مگردان از محله‌‌ی گازران‌‌ 3880

گر چه نان بشکست مر روزه‌‌ی ترا ** در شکسته بند پیچ و برتر آ

چون شکسته بند آمد دست او ** پس رفو باشد یقین اشکست او

گر تو آن را بشکنی گوید بیا ** تو درستش کن نداری دست و پا

پس شکستن حق او باشد که او ** مر شکسته گشته را داند رفو

آن که داند دوخت او داند درید ** هر چه را بفروخت نیکوتر خرید 3885

خانه را ویران کند زیر و زبر ** پس به یک ساعت کند معمورتر