خود که را زهره بدی تا او ز خود ** بر اسیر حکم حق تیغی زند

Kimin haddi vardı ki kendiliğinden, Tanrı hükmüne esir olmuş bir kişiye kılıç vurabilsin!

ز آن که داند هر که چشمش را گشود ** کآن کشنده سخره‌‌ی تقدیر بود 3890

Çünkü Tanrı, kimin gözünü açmışsa o adam bilir ki katil, takdirin esiridir.

هر که را آن حکم بر سر آمدی ** بر سر فرزند هم تیغی زدی‌‌

O takdir kimin boynuna geçmişse kendi oğlunun başına bile kılıç vurmuştur.

رو بترس و طعنه کم زن بر بدان ** پیش دام حکم عجز خود بدان‌‌

Yürü, kork ve kötüleri az kına; takdirin hüküm tuzağına karşı aczini bil!

تعجب کردن آدم علیه السلام از ضلالت ابلیس لعین و عجب آوردن‌‌

Âdem Aleyhisselâm’ın İblis’in sapıklığına şaşması ve ululanması

چشم آدم بر بلیسی کو شقی ست ** از حقارت و از زیافت بنگریست‌‌

Âdem Peygamber, ansızın esasen şakî olan İblise hor baktı.

خویش بینی کرد و آمد خود گزین ** خنده زد بر کار ابلیس لعین‌‌

Kendisini beğenip, kendisini ulu görüp melun şeytanın yaptığı işe güldü.

بانگ بر زد غیرت حق کای صفی ** تو نمی‌‌دانی ز اسرار خفی‌‌ 3895

Tanrı gayreti bağırdı: Ey tertemiz adam! Sen gizli sırları bilmiyorsun.

پوستین را باژگونه گر کند ** کوه را از بیخ و از بن بر کند

Eğer Tanrı kürkü ters giyerse dağı bile ta kökünden temelinden söker.

پرده‌‌ی صد آدم آن دم بر درد ** صد بلیس نو مسلمان آورد

O zaman, yüzlerce Âdem’in perdesini yırtar, yüzlerce yeni müslüman olmuş suçsuz, günahsız iblis yaratır!

گفت آدم توبه کردم زین نظر ** این چنین گستاخ نندیشم دگر

Âdem “Bu hor görüşten tövbe ettim. Bir daha böyle küstahça düşünceye düşmem” dedi.