آبگینه‌‌ی زرد چون سازی نقاب ** زرد بینی جمله نور آفتاب‌‌

Sarı camdan bakarsan güneşin nurunu sapsarı görürsün.

بشکن آن شیشه‌‌ی کبود و زرد را ** تا شناسی گرد را و مرد را

O gök ve sarı camı kır da eri ve tozu gör!

گرد فارس گرد سر افراشته ** گرد را تو مرد حق پنداشته‌‌ 3960

Atlı bir er, atını koştururken tozu dumana katar, etrafta bir tozdur kalkar. Sen, tozu Tanrı eri sanırsın.

گرد دید ابلیس و گفت این فرع طین ** چون فزاید بر من آتش جبین‌‌

İblis de tozu gördü, “Bu toprağın fer’idir. Benim gibi ateş alınlı birisinden nasıl üstün olur?” dedi.

تا تو می‌‌بینی عزیزان را بشر ** دان که میراث بلیس است آن نظر

Sen azizleri insan gördükçe bil ki bu görüş İblis’in mirasıdır

گر نه فرزند بلیسی ای عنید ** پس به تو میراث آن سگ چون رسید

Be inatçı, İblis’in oğlu olmasan o köpeğin mirası nasıl olur da sana düşer?

من نیم سگ شیر حقم حق پرست ** شیر حق آن است کز صورت برست‌‌

Ben köpek değilim, Tanrı aslanıyım. Tanrı aslanı suretten kurtulandır.

شیر دنیا جوید اشکاری و برگ ** شیر مولی جوید آزادی و مرگ‌‌ 3965

Dünya aslanı av ve rızk arar, Tanrı aslanı hürlük ve ölüm!

چون که اندر مرگ بیند صد وجود ** همچو پروانه بسوزاند وجود

Çünkü ölümde yüzlerce hayat görür de varlığını pervane gibi yakıp yandırır.

شد هوای مرگ طوق صادقان ** که جهودان را بد این دم امتحان‌‌

Ölüm isteği, doğru kişilerin boyunlarına bir halkadır. Çünkü bu istek, yahudîlere imtihan oldu.