پس یهودان مال بردند و خراج ** که مکن رسوا تو ما را ای سراج‌‌

این سخن را نیست پایانی پدید ** دست با من ده چو چشمت دوست دید

گفتن امیر المؤمنین علی کرم الله وجهه با قرین خود که چون خدو انداختی در روی من نفس من جنبید و اخلاص عمل نماند، مانع کشتن تو آن شد

گفت امیر المؤمنین با آن جوان ** که به هنگام نبرد ای پهلوان‌‌ 3975

چون خدو انداختی در روی من ** نفس جنبید و تبه شد خوی من‌‌

نیم بهر حق شد و نیمی هوا ** شرکت اندر کار حق نبود روا

تو نگاریده‌‌ی کف مولاستی ** آن حقی کرده‌‌ی من نیستی‌‌

نقش حق را هم به امر حق شکن ** بر زجاجه‌‌ی دوست سنگ دوست زن‌‌

گبر این بشنید و نوری شد پدید ** در دل او تا که زناری برید 3980

گفت من تخم جفا می‌‌کاشتم ** من ترا نوعی دگر پنداشتم‌‌

تو ترازوی احد خو بوده‌‌ای ** بل زبانه‌‌ی هر ترازو بوده‌‌ای‌‌