-
این سخن را نیست پایانی پدید ** دست با من ده چو چشمت دوست دید
- Bu sözün sonu görünmez. Mademki gözün sevgiliyi gördü, ver elini bana!
-
گفتن امیر المؤمنین علی کرم الله وجهه با قرین خود که چون خدو انداختی در روی من نفس من جنبید و اخلاص عمل نماند، مانع کشتن تو آن شد
- Emîr-ül Müminîn Ali Kerremallâhu Vechehu’nun, arkadaşına “Sen benim yüzüme tükürünce nefsim kabardı, savaşımda ihlâs kalmadı. Seni öldürmeme mâni buydu” demesi
-
گفت امیر المؤمنین با آن جوان ** که به هنگام نبرد ای پهلوان 3975
- Emirül Müminin, o gence dedi ki: “Ey yiğit! Savaşırken,
-
چون خدو انداختی در روی من ** نفس جنبید و تبه شد خوی من
- Sen benim yüzüme tükürünce nefsim kabardı, hiddet ettim, huyum harap berbat bir hale geldi.
-
نیم بهر حق شد و نیمی هوا ** شرکت اندر کار حق نبود روا
- Öyle bir hale geldim ki o anda savaşımın yarısı Tanrı içindi, yarısı nefsim için. Tanrı işinde ortaklık yaraşmaz.
-
تو نگاریدهی کف مولاستی ** آن حقی کردهی من نیستی
- Sen Tanrı nakışısın: Seni, o, kudret eliyle yarattı, bezedi. Onunsun, benim değil.
-
نقش حق را هم به امر حق شکن ** بر زجاجهی دوست سنگ دوست زن
- Tanrı’nın nakışını yine Tanrı eliyle kır; sevgilinin camına sevgilinin taşını at!”
-
گبر این بشنید و نوری شد پدید ** در دل او تا که زناری برید 3980
- Kâfir bu sözü işitti, gönlünde öyle bir nur zuhur etti ki zünnarını kesti.
-
گفت من تخم جفا میکاشتم ** من ترا نوعی دگر پنداشتم
- “Ben, cefa tohumunu ekmiştim, seni başka türlü sanıyordum.
-
تو ترازوی احد خو بودهای ** بل زبانهی هر ترازو بودهای
- Halbuki sen Tanrı huylu bir teraziymişsin, hattâ her terazinin oku senmişsin!
-
تو تبار و اصل و خویشم بودهای ** تو فروغ شمع کیشم بودهای
- Meğer sen benim soyum sopummuşsun; meğer çırağımın, dinimin aydınlığı senmişsin!