نقش حق را هم به امر حق شکن ** بر زجاجه‌‌ی دوست سنگ دوست زن‌‌

گبر این بشنید و نوری شد پدید ** در دل او تا که زناری برید 3980

گفت من تخم جفا می‌‌کاشتم ** من ترا نوعی دگر پنداشتم‌‌

تو ترازوی احد خو بوده‌‌ای ** بل زبانه‌‌ی هر ترازو بوده‌‌ای‌‌

تو تبار و اصل و خویشم بوده‌‌ای ** تو فروغ شمع کیشم بوده‌‌ای‌‌

من غلام آن چراغ چشم جو ** که چراغت روشنی پذرفت از او

من غلام موج آن دریای نور ** که چنین گوهر بر آرد در ظهور 3985

عرضه کن بر من شهادت را که من ** مر ترا دیدم سرافراز زمن‌‌

قرب پنجه کس ز خویش و قوم او ** عاشقانه سوی دین کردند رو

او به تیغ حلم چندین حلق را ** وا خرید از تیغ و چندین خلق را