تو ترازوی احد خو بوده‌‌ای ** بل زبانه‌‌ی هر ترازو بوده‌‌ای‌‌

تو تبار و اصل و خویشم بوده‌‌ای ** تو فروغ شمع کیشم بوده‌‌ای‌‌

من غلام آن چراغ چشم جو ** که چراغت روشنی پذرفت از او

من غلام موج آن دریای نور ** که چنین گوهر بر آرد در ظهور 3985

عرضه کن بر من شهادت را که من ** مر ترا دیدم سرافراز زمن‌‌

قرب پنجه کس ز خویش و قوم او ** عاشقانه سوی دین کردند رو

او به تیغ حلم چندین حلق را ** وا خرید از تیغ و چندین خلق را

تیغ حلم از تیغ آهن تیزتر ** بل ز صد لشکر ظفر انگیزتر

ای دریغا لقمه‌‌ای دو خورده شد ** جوشش فکرت از آن افسرده شد 3990

گندمی خورشید آدم را کسوف ** چون ذنب شعشاع بدری را خسوف‌‌