تو تبار و اصل و خویشم بوده‌‌ای ** تو فروغ شمع کیشم بوده‌‌ای‌‌

Meğer sen benim soyum sopummuşsun; meğer çırağımın, dinimin aydınlığı senmişsin!

من غلام آن چراغ چشم جو ** که چراغت روشنی پذرفت از او

Ben o görür göz arayan çırağın kulu, kölesiyim ki senin çırağın da ondan nurlanmış, aydınlanmıştır...

من غلام موج آن دریای نور ** که چنین گوهر بر آرد در ظهور 3985

Ben, o nur denizinin kulu, kurbanıyım ki böyle bir inci izhar eder.

عرضه کن بر من شهادت را که من ** مر ترا دیدم سرافراز زمن‌‌

Bana kelime-i şahadeti söyle, bende söyleyeyim ki seni zamanın en yücesi gördüm” dedi.

قرب پنجه کس ز خویش و قوم او ** عاشقانه سوی دین کردند رو

Onlar beraber akrabasından, kavminden elli kişiye yakın kimse de âşıkçasına dine yüz tuttular, müslüman oldular.

او به تیغ حلم چندین حلق را ** وا خرید از تیغ و چندین خلق را

Ali, ilim kılıcıyla bu kadar boğazı, bu kadar halkı kılıçtan kurtardı.

تیغ حلم از تیغ آهن تیزتر ** بل ز صد لشکر ظفر انگیزتر

Hilim kılıcı, demir kılıçtan daha keskin, hattâ yüzlerce ordudan daha galip, daha üstündür.

ای دریغا لقمه‌‌ای دو خورده شد ** جوشش فکرت از آن افسرده شد 3990

Yazıklar olsun ki iki lokmacık yendi de bu yüzden fikir çoşkunluğu dondu, yatıştı.

گندمی خورشید آدم را کسوف ** چون ذنب شعشاع بدری را خسوف‌‌

Bir buğday tanesi, Âdem Peygamberin güneşinin tutulmasına... Arzın, güneş ile ay arasına girmesi, dolunayın kararmasına sebep oldu.

اینت لطف دل که از یک مشت گل ** ماه او چون می‌‌شود پروین گسل‌‌

İşte sana gönlün letafeti! Bir avuç balçıktan (bir iki lokma ekmekten) ay darmadağın bir hale gelmekte!