جان همه روز از لگدکوب خیال ** وز زیان و سود وز خوف زوال‌‌

نی صفا می‌‌ماندش نی لطف و فر ** نی به سوی آسمان راه سفر

خفته آن باشد که او از هر خیال ** دارد اومید و کند با او مقال‌‌

دیو را چون حور بیند او به خواب ** پس ز شهوت ریزد او با دیو آب‌‌

چون که تخم نسل را در شوره ریختا ** و به خویش آمد خیال از وی گریخت‌‌ 415

ضعف سر بیند از آن و تن پلید ** آه از آن نقش پدید ناپدید

مرغ بر بالا و زیر آن سایه‌‌اش ** می‌‌دود بر خاک پران مرغ‌‌وش‌‌

ابلهی صیاد آن سایه شود ** می‌‌دود چندان که بی‌‌مایه شود

بی‌‌خبر کان عکس آن مرغ هواست ** بی‌‌خبر که اصل آن سایه کجاست‌‌

تیر اندازد به سوی سایه او ** ترکشش خالی شود از جستجو 420