نی صفا می‌‌ماندش نی لطف و فر ** نی به سوی آسمان راه سفر

Ne temizliği kalır, letafeti, ne kuvveti, ne de göklere çıkacak yolu!

خفته آن باشد که او از هر خیال ** دارد اومید و کند با او مقال‌‌

Uyumuş ona derler ki o, her hayalden ümitlenir, onunla konuşur;

دیو را چون حور بیند او به خواب ** پس ز شهوت ریزد او با دیو آب‌‌

Uykuda Şeytan’ı Hûri gibi görür, sonra şehvetle Şeytan’a erlik suyu döker.

چون که تخم نسل را در شوره ریختا ** و به خویش آمد خیال از وی گریخت‌‌ 415

Nesil tohumunu çorağa dökünce uyanır, kendine gelir, hayalde ondan kaçar.

ضعف سر بیند از آن و تن پلید ** آه از آن نقش پدید ناپدید

O rüyadan elde ettiği baş ağrısı, sersemlik beden pisliğidir. Ah, o zahirde görünen, hakikatte görünmeyen, aslı olmayan hayalden!

مرغ بر بالا و زیر آن سایه‌‌اش ** می‌‌دود بر خاک پران مرغ‌‌وش‌‌

Kuş havadadır, gölgesi yerde kuş gibi uçar görünür.

ابلهی صیاد آن سایه شود ** می‌‌دود چندان که بی‌‌مایه شود

Ahmağın biri, o gölgeyi avlamaya kalkışır, takati kalmayıncaya kadar koşar.

بی‌‌خبر کان عکس آن مرغ هواست ** بی‌‌خبر که اصل آن سایه کجاست‌‌

O gölgenin havadaki kuşun aksi olduğundan; o gölgenin aslının nerde bulunduğundan haberi yok!

تیر اندازد به سوی سایه او ** ترکشش خالی شود از جستجو 420

Gölgeye doğru ok atar. Bu araştırma yüzünden okluk bomboş kalır.

ترکش عمرش تهی شد عمر رفت ** از دویدن در شکار سایه تفت‌‌

Ömrünün okluğu boşaldı. Ömür gitti; gölge avı ardında koşmada yandı eridi!