ابلهی صیاد آن سایه شود ** می‌‌دود چندان که بی‌‌مایه شود

Ahmağın biri, o gölgeyi avlamaya kalkışır, takati kalmayıncaya kadar koşar.

بی‌‌خبر کان عکس آن مرغ هواست ** بی‌‌خبر که اصل آن سایه کجاست‌‌

O gölgenin havadaki kuşun aksi olduğundan; o gölgenin aslının nerde bulunduğundan haberi yok!

تیر اندازد به سوی سایه او ** ترکشش خالی شود از جستجو 420

Gölgeye doğru ok atar. Bu araştırma yüzünden okluk bomboş kalır.

ترکش عمرش تهی شد عمر رفت ** از دویدن در شکار سایه تفت‌‌

Ömrünün okluğu boşaldı. Ömür gitti; gölge avı ardında koşmada yandı eridi!

سایه‌‌ی یزدان چو باشد دایه‌‌اش ** وارهاند از خیال و سایه‌‌اش‌‌

Bir kişinin dadısı, Tanrı gölgesi olursa onu gölgeden ve hayalden kurtarır.

سایه‌‌ی یزدان بود بنده‌‌ی خدا ** مرده او زین عالم و زنده‌‌ی خدا

Tanrı’ya kul olan, Tanrı gölgesidir. O bu âlemden ölmüş, Tanrı ile dirilmiştir.

دامن او گیر زودتر بی‌‌گمان ** تا رهی در دامن آخر زمان‌‌

Fırsatı kaçırmadan ve şüphe etmeksizin onun eteğine sarıl ki ahir zamanın sonundaki fitnelerden kurtulasın.

کيف مد الظل نقش اولیاست ** کاو دلیل نور خورشید خداست‌‌ 425

Tanrı gölgeyi nasıl uzattı (ayeti) evliyanın nakşidir. Çünkü veli, Tanrı güneşi nurunun delilidir.

اندر این وادی مرو بی‌‌این دلیل ** لا أحب الآفلین گو چون خلیل‌‌

Bu yolda bu delil olmaksızın yürüme, Halil gibi “Ben batanları sevmem ” de!

رو ز سایه آفتابی را بیاب ** دامن شه شمس تبریزی بتاب‌‌

Yürü, gölgeden bir güneş bul. Şah Şems-i Tebrîzî’nin eteğine yapış!