عاقبت دیدن نباشد دست‌‌باف ** ور نه کی بودی ز دینها اختلاف‌‌

Akıbet görme; elle dokunmuş, örülmüş değildir. Böyle olsaydı dinlerde nasıl ayrılık olurdu?” demişti.

در یکی گفته که استا هم تویی ** ز انکه استا را شناسا هم تویی‌‌

Bir tanesinde demişti ki: “Usta da sensin; çünkü ustayı da sen tanırsın.

مرد باش و سخره‌‌ی مردان مشو ** رو سر خود گیر و سر گردان مشو

Er ol, erlerin maskarası olma; kendi başının çaresine bak sersemleşme.”

در یکی گفته که این جمله یکی است ** هر که او دو بیند احول مردکی است‌‌ 495

Bir diğerinde; “Bunların hepsi birdir. İki gören kimse şaşı adamcağızdır” demiş.

در یکی گفته که صد یک چون بود ** این کی اندیشد مگر مجنون بود

Bir tomarda da; “Yüz, nasıl bir olur, bunu kim düşünür, meğerki deli olsun!

هر یکی قولی است ضد همدگر ** چون یکی باشد یکی زهر و شکر

Bunların her biri, öbürünün zıddıdır. Gayrı zehirle şeker nice bir olur?

تا ز زهر و از شکر در نگذری ** کی تو از گلزار وحدت بر بری‌‌

Zehirden de, şekerden de geçmedikçe vahdet bahçesinden nice koku alabilirsin? demişti.

این نمط وین نوع ده طومار و دو ** بر نوشت آن دین عیسی را عدو

O İsa dinine düşman olan vezir bu tarz da, bu çeşitte on iki tomar yazdı.

بیان آن که این اختلافات در صورت روش است نه در حقیقت راه

İhtilaf; gidiş tarzındadır, yolun hakikatinde değil

او ز یک رنگی عیسی بو نداشت ** وز مزاج خم عیسی خو نداشت‌‌ 500

O, İsa’nın bir renkte oluşundan koku almamıştı. O, İsa küpünün mizacından huy kapmamıştı.

جامه‌‌ی صد رنگ از آن خم صفا ** ساده و یک رنگ گشتی چون صبا

Yüz renkli elbise, İsa’nın saf küpünden saba rüzgârı gibi sade ve lâtif bir hale gelir, tek bir renge boyanırdı.