چند باران عطا باران شده ** تا بدان آن بحر در افشان شده‌‌

Nice ihsan yağmuru yağdı da deniz, inciler saçıcı bir hale geldi.

چند خورشید کرم افروخته ** تا که ابر و بحر جود آموخته‌‌

Nice kerem güneşi nur saçtı da bulut ve deniz, cömertlik öğrendi.

پرتو دانش زده بر آب و طین ** تا شده دانه پذیرنده‌‌ی زمین‌‌

Suya ve toprağa zatının ışığı vurdu da o sebeple yeryüzü, tane ve tohum kabul eder oldu.

خاک امین و هر چه در وی کاشتی ** بی‌‌خیانت جنس آن برداشتی‌‌

Toprak emindir; ona her ne ekersen ihanet görmeksizin onun cinsini toplar, devşirirsin.

این امانت ز آن امانت یافته ست ** کافتاب عدل بر وی تافته ست‌‌ 510

Toprak bu eminliği o eminlikten bulmuştur, çünkü adalet güneşi ona nur saçmıştır.

تا نشان حق نیارد نو بهار ** خاک سرها را نکرده آشکار

İlkbahar, Hak fermanı getirmedikçe, toprak sırrını nice açığa vurur?

آن جوادی که جمادی را بداد ** این خبرها وین امانت وین سداد

O, öyle bir cömert ve vericidir ki bu haberleri, bu eminliği ve bu doğruluğu bir cemada, kuru yeryüzüne vermiştir.

مر جمادی را کند فضلش خبیر ** عاقلان را کرده قهر او ضریر

Fâzıl ve ihsanı, kuru toprağı haberdar eder, kahır ve celâli de akıllı insanları kör eyler.

جان و دل را طاقت آن جوش نیست ** با که گویم در جهان یک گوش نیست‌‌

Canda, gönülde o coşmaya takat yoktur. Kime söyleyeyim? Cihanda bir tek kulak yok!

هر کجا گوشی بد از وی چشم گشت ** هر کجا سنگی بد از وی یشم گشت‌‌ 515

Nerede bir kulak varsa; onun yüzünden, göz oldu. Nerede bir taş varsa; onun lûtfiyle yeşim taşına döndü.