آن کنیزک از مرض چون موی شد ** چشم شه از اشک خون چون جوی شد

از قضا سرکنگبین صفرا فزود ** روغن بادام خشکی می‌‌نمود

از هلیله قبض شد اطلاق رفت ** آب آتش را مدد شد همچو نفت‌‌

ظاهر شدن عجز حکیمان از معالجه‌‌ی کنیزک و روی آوردن پادشاه به درگاه خدا و در خواب دیدن او ولی را

شه چو عجز آن حکیمان را بدید ** پا برهنه جانب مسجد دوید 55

رفت در مسجد سوی محراب شد ** سجده گاه از اشک شه پر آب شد

چون به خویش آمد ز غرقاب فنا ** خوش زبان بگشاد در مدح و ثنا

کای کمینه بخششت ملک جهان ** من چه گویم چون تو می‌‌دانی نهان‌‌

ای همیشه حاجت ما را پناه ** بار دیگر ما غلط کردیم راه‌‌

لیک گفتی گر چه می‌‌دانم سرت ** زود هم پیدا کنش بر ظاهرت‌‌ 60

چون بر آورد از میان جان خروش ** اندر آمد بحر بخشایش به جوش‌‌