خویشتن را مسخ کردی زین سفول ** ز آن وجودی که بد آن رشک عقول‌‌

Akılların bile imrendiği öyle bir varlığı, bu alçaklık yüzünden değiştin.

پس ببین کین مسخ کردن چون بود ** پیش آن مسخ این به غایت دون بود

Şimdi bak, bu senin kendini çarpman nasıl? O çarpılma yanında bu, gayet aşağı.

اسب همت سوی اختر تاختی ** آدم مسجود را نشناختی‌‌ 540

Himmet atını yıldız cihetine sürdün, nücum ilmi ile uğraştın da secde edilmiş Âdem’i tanımadın!

آخر آدم زاده‌‌ای ای ناخلف ** چند پنداری تو پستی را شرف‌‌

Ey hayırsız evlât! Nihayet sen Âdemoğlusun, ne vakte dek alçaklığı şeref sayarsın.

چند گویی من بگیرم عالمی ** این جهان را پر کنم از خود همی‌‌

Niceye dek “ben âlemi zapt edeyim, bu cihanı kendi varlığımla doldurayım” dersin?

گر جهان پر برف گردد سربه‌‌سر ** تاب خور بگدازدش با یک نظر

Dünyayı baştanbaşa kar kaplasa güneşin harareti, bir görünüşte onu eritir.

وزر او و صد وزیر و صد هزار ** نیست گرداند خدا از یک شرار

O vezirin vebalini de, daha onun gibi yüz binlercesinin vebalini de Tanrı bir kıvılcımla yok eder.

عین آن تخییل را حکمت کند ** عین آن زهر آب را شربت کند 545

O, aslı olmayan hayalleri, tamamıyla hikmet yapar; o, zehirli suyu şerbet haline getirir.

آن گمان انگیز را سازد یقین ** مهرها رویاند از اسباب کین‌‌

O zan ve şüphe doğuran sözleri, hakikat ve yakîn haline getirir. Kin ve adavet sebeplerinden dostluk ve muhabbet belirtir.

پرورد در آتش ابراهیم را ** ایمنی روح سازد بیم را

İbrahim’i ateş içinde besler; korkuyu, ruhun emniyeti ve selâmeti yapar.