گر نبودی اختیار این شرم چیست ** وین دریغ و خجلت و آزرم چیست‌‌

Yapıp yapmamada ihtiyarımız varsa utanma ne? Bu açıklanma, bu utanış, bu teeddüp ne?

زجر استادان و شاگردان چراست ** خاطر از تدبیرها گردان چراست‌‌ 620

Hocaların şakirtleri terbiye etmesi niçin; fikir, neden tedbirlerden tedbirlere dönüyor?

ور تو گویی غافل است از جبر او ** ماه حق پنهان کند در ابر رو

Eğer sen: “O, cebirden gafildir. Hakk’a mensup olan ay, bulutta yüzünü gizliyor” dersen,

هست این را خوش جواب ار بشنوی ** بگذری از کفر و در دین بگروی‌‌

Buna hoş bir cevap var; dinlersen küfürden geçer, dini tasdik eder, bana tâbi olursun:

حسرت و زاری گه بیماری است ** وقت بیماری همه بیداری است‌‌

Hasret ve figan, hastalık zamanındadır. Hastalık zamanı tamamı ile uyanıklık zamanıdır.

آن زمان که می‌‌شوی بیمار تو ** می‌‌کنی از جرم استغفار تو

Hasta olduğun zaman günahından istiğfar eder durursun.

می‌‌نماید بر تو زشتی گنه ** می‌‌کنی نیت که باز آیم به ره‌‌ 625

Sana günahın çirkinliği görünür; iyileşince yola geleyim diye niyet edersin.

عهد و پیمان می‌‌کنی که بعد از این ** جز که طاعت نبودم کار گزین‌‌

Bundan sonra kulluktan başka bir iş ihtiyar etmeyeyim diye ahdeylersin.

پس یقین گشت این که بیماری ترا ** می‌‌ببخشد هوش و بیداری ترا

Şu halde bu yakinen anlaşıldı ki hastalık sana akıllılık, bahşediyor.

پس بدان این اصل را ای اصل جو ** هر که را درد است او برده ست بو

Ey asıl arayan kimse! Şu aslı bil ki kimde dert varsa o, koku almış, dermana ermiştir.