آن زمان که می‌‌شوی بیمار تو ** می‌‌کنی از جرم استغفار تو

Hasta olduğun zaman günahından istiğfar eder durursun.

می‌‌نماید بر تو زشتی گنه ** می‌‌کنی نیت که باز آیم به ره‌‌ 625

Sana günahın çirkinliği görünür; iyileşince yola geleyim diye niyet edersin.

عهد و پیمان می‌‌کنی که بعد از این ** جز که طاعت نبودم کار گزین‌‌

Bundan sonra kulluktan başka bir iş ihtiyar etmeyeyim diye ahdeylersin.

پس یقین گشت این که بیماری ترا ** می‌‌ببخشد هوش و بیداری ترا

Şu halde bu yakinen anlaşıldı ki hastalık sana akıllılık, bahşediyor.

پس بدان این اصل را ای اصل جو ** هر که را درد است او برده ست بو

Ey asıl arayan kimse! Şu aslı bil ki kimde dert varsa o, koku almış, dermana ermiştir.

هر که او بیدارتر پر دردتر ** هر که او آگاه‌‌تر رخ زردتر

Kim daha ziyade uyanıksa o daha ziyade dertlidir. Kim işi daha iyi anlamışsa onun benzi daha sarıdır.

گر ز جبرش آگهی زاریت کو ** بینش زنجیر جباریت کو 630

Hakk’ın cebrinden agâh isen feryadın nerede? Cebbarlık zincirini görüşün hani?

بسته در زنجیر چون شادی کند ** کی اسیر حبس آزادی کند

Zincire bağlanan nasıl olur da neşelenir? Hapiste esir olan nasıl hürlük eder?

ور تو می‌‌بینی که پایت بسته‌‌اند ** بر تو سرهنگان شه بنشسته‌‌اند

Eğer ayağını bağladıklarını, başına padişah çavuşlarının dikildiğini görüyorsan.

پس تو سرهنگی مکن با عاجزان ** ز آن که نبود طبع و خوی عاجز آن‌‌

Gayrı sen de âcizlere çavuşluk etme. Çünkü bu vazife âcizlerin huyu ve tabiatı değildir.