ای مبارک خنده‌‌اش کاو از دهان ** می‌‌نماید دل چو در از درج جان‌‌

نامبارک خنده‌‌ی آن لاله بود ** کز دهان او سیاهی دل نمود 720

نار خندان باغ را خندان کند ** صحبت مردانت از مردان کند

گر تو سنگ صخره و مرمر شوی ** چون به صاحب دل رسی گوهر شوی‌‌

مهر پاکان در میان جان نشان ** دل مده الا به مهر دل خوشان‌‌

کوی نومیدی مرو امیدهاست ** سوی تاریکی مرو خورشیدهاست‌‌

دل ترا در کوی اهل دل کشد ** تن ترا در حبس آب و گل کشد 725

هین غذای دل بده از هم دلی ** رو بجو اقبال را از مقبلی‌‌

تعظیم نعت مصطفی علیه السلام که مذکور بود در انجیل

بود در انجیل نام مصطفی ** آن سر پیغمبران بحر صفا

بود ذکر حلیه‌‌ها و شکل او ** بود ذکر غزو و صوم و اکل او