و آن نثار نور را وایافته ** روی از غیر خدا بر تافته‌‌

O nur saçısını bulan yüzünü Tanrı’nın gayrısından çevirmiştir.

هر که را دامان عشقی نابده ** ز آن نثار نور بی‌‌بهره شده‌‌

Kimin aşk eteği yoksa o nur saçısından nasipsiz kalmıştır.

جزوها را رویها سوی کل است ** بلبلان را عشق با روی گل است‌‌

Cüzülerin yüzü, külle doğrudur. Bülbüllerin aşkı güledir.

گاو را رنگ از برون و مرد را ** از درون جو رنگ سرخ و زرد را

Öküzün rengini dışından, insanın rengini, sarı, kırmızı… her neyse içinden ara!

رنگهای نیک از خم صفاست ** رنگ زشتان از سیاه‌‌آبه‌‌ی جفاست‌‌ 765

İyi renkler, temizlik küpünden hâsıl olur. Çirkinlerin rengiyse, kirli kara sudan meydana gelir.

صبغة الله نام آن رنگ لطیف ** لعنة الله بوی این رنگ کثیف‌‌

O lâtif rengin adı “Sıbgatullah-Tanrı boyası” dır. Bu kirli rengin kokusu ise… Tanrı lânetidir.

آن چه از دریا به دریا می‌‌رود ** از همانجا کامد آن جا می‌‌رود

Denizden olan, yine denize gider; nerden gelmişse, yine oraya varır.

از سر که سیلهای تیز رو ** وز تن ما جان عشق آمیز رو

Dağ başından, hızlı hızlı akan seller; bizim tenimizden de aşka karışık olarak akıp giden can, aslına gidip kavuşur!

آتش کردن پادشاه جهود و بت نهادن پهلوی آتش که هر که این بت را سجود کند از آتش برست

Yahudi padişahının ateş yaktırması, ateşin yanına, kim puta secde ederse ateşten kurtuldu diye bir put diktirmesi

آن جهود سگ ببین چه رای کرد ** پهلوی آتش بتی بر پای کرد

O köpek Yahudi, bak, ne tedbirde bulundu? Ateşin yanına bir put dikti.

کان که این بت را سجود آرد برست ** ور نیارد در دل آتش نشست‌‌ 770

“Kim bu puta taparsa kurtulur. Secde etmeyen, ateşin tam ortasına oturur” dedi.