گاو را رنگ از برون و مرد را ** از درون جو رنگ سرخ و زرد را

رنگهای نیک از خم صفاست ** رنگ زشتان از سیاه‌‌آبه‌‌ی جفاست‌‌ 765

صبغة الله نام آن رنگ لطیف ** لعنة الله بوی این رنگ کثیف‌‌

آن چه از دریا به دریا می‌‌رود ** از همانجا کامد آن جا می‌‌رود

از سر که سیلهای تیز رو ** وز تن ما جان عشق آمیز رو

آتش کردن پادشاه جهود و بت نهادن پهلوی آتش که هر که این بت را سجود کند از آتش برست

آن جهود سگ ببین چه رای کرد ** پهلوی آتش بتی بر پای کرد

کان که این بت را سجود آرد برست ** ور نیارد در دل آتش نشست‌‌ 770

چون سزای این بت نفس او نداد ** از بت نفسش بتی دیگر بزاد

مادر بتها بت نفس شماست ** ز آن که آن بت مار و این بت اژدهاست‌‌

آهن و سنگ است نفس و بت شرار ** آن شرار از آب می‌‌گیرد قرار