مایده از آسمان در می‌‌رسید ** بی‌‌شری و بیع و بی‌‌گفت و شنید

مایده از آسمان در می‌‌رسید ** بی‌‌شری و بیع و بی‌‌گفت و شنید 80

Alışverişsiz, dedikodusuz Tanrı sofrası gökten iniyordu.

در میان قوم موسی چند کس ** بی‌‌ادب گفتند کو سیر و عدس‌‌

Mûsâ kavmi içinde birkaç kimse terbiyesizce “hani sarımsak, mercimek” dediler.

منقطع شد خوان و نان از آسمان ** ماند رنج زرع و بیل و داسمان‌‌

Ondan sonra gökyüzünün sofrası, ekmeği kesildi; ekme, bel belleme, ortak sallama kaldı.

باز عیسی چون شفاعت کرد، حق ** خوان فرستاد و غنیمت بر طبق‌‌

Sonra İsa şefaat edince Hak, yemek sofrası ve tabaklarla ganimetler gönderdi.

باز گستاخان ادب بگذاشتند ** چون گدایان زله‌‌ها برداشتند

Yine küstahlar edebi terk ederek sofradan yemek artığını aşırdılar.

لابه کرده عیسی ایشان را که این ** دایم است و کم نگردد از زمین‌‌ 85

İsa bunlara yalvardı. “Bu devamlıdır, yeryüzünden kalkmaz.

بد گمانی کردن و حرص آوری ** کفر باشد پیش خوان مهتری‌‌

Bir ulu kişinin sofrası başında kötü zanna düşmek ve harislik etmek küfürdür” dedi.

ز ان گدا رویان نادیده ز آز ** آن در رحمت بر ایشان شد فراز

O rahmet kapısı, hırslarından dolayı bu görmedik dilencilerin yüzlerine kapandı.

ابر برناید پی منع زکات ** وز زنا افتد وبا اندر جهات‌‌

Zekât verilmeyince yağmur bulutu gelmez, zinadan dolayı da etrafa veba yayılır.

هر چه بر تو آید از ظلمات و غم ** آن ز بی‌‌باکی و گستاخی است هم‌‌

İçine kasavetten, gussadan ne gelirse korkusuzluktan ve küstahlıktan gelir.