آن چه می‌‌مالید در روی کسان ** جمع شد در چهره‌‌ی آن ناکس آن‌‌

آن چه می‌‌مالید در روی کسان ** جمع شد در چهره‌‌ی آن ناکس آن‌‌ 810

Halkın çehresine sürüp bulaştırdığı zillet tamamıyla o adamlıktan dışarı padişahın yüzüne bulaştı.

آن که می‌‌درید جامه‌‌ی خلق چست ** شد دریده آن او ایشان درست‌‌

O, pervasızca, halkın elbisesini yırtardı, kendininki yırtıldı, halkın elbisesi sağlam kaldı.

کج ماندن دهان آن مرد که نام محمد را علیه السلام به تسخر خواند

Muhammed Aleyhisselâm’ın adını eğlenerek anan kimsenin ağzının çarpık kalması

آن دهان کژ کرد و از تسخر بخواند ** مر محمد را دهانش کژ بماند

Birisi ağzını eğerek Ahmed adını alayla andı, ağzı çarpıldı öyle kaldı.

باز آمد کای محمد عفو کن ** ای ترا الطاف و علم من لدن‌‌

Pişman olup “Ey Muhammed, affet! Ey Peygamber, sen, Minledün ilminden lütuflara mahzarsın.

من ترا افسوس می‌‌کردم ز جهل ** من بدم افسوس را منسوب و اهل‌‌

Ben bilgisizlikten seninle alay ettim. Alay edilmeğe lâyık ben oldum” dedi.

چون خدا خواهد که پرده‌‌ی کس درد ** میلش اندر طعنه‌‌ی پاکان برد 815

Tanrı, bir kimsenin perdesini yırtmak isterse onu, temiz kişileri ta’netmeye meylettirir.

چون خدا خواهد که پوشد عیب کس ** کم زند در عیب معیوبان نفس‌‌

Tanrı, bir kimsenin ayıbını örtmek isterse o kimse ayıplı kimselerin ayıbı hakkında ses çıkaramaz olur.

چون خدا خواهد که‌‌مان یاری کند ** میل ما را جانب زاری کند

Tanrı, yardım etmek dilerse bize yalvarmak ve münacatta bulunmak meylini verir.

ای خنک چشمی که آن گریان اوست ** وی همایون دل که آن بریان اوست‌‌

Onun için ağlayan göz ne mübarektir. Onun aşkıyla yanıp kavrulan yürek ne mukaddestir.

آخر هر گریه آخر خنده‌‌ای است ** مرد آخر بین مبارک بنده‌‌ای است‌‌

Her ağlamanın sonu gülmektir. Sonunu gören adam, mübarek bir kuldur.