هر کجا آب روان سبزه بود ** هر کجا اشک روان رحمت شود

هر کجا آب روان سبزه بود ** هر کجا اشک روان رحمت شود 820

Akarsu neredeyse orası yeşerir; nerede gözyaşı dökülürse oraya rahmet nazil olur.

باش چون دولاب نالان چشم تر ** تا ز صحن جانت بر روید خضر

İnleyen dolap gibi gözü yaşlı ol ki can meydanında yeşillikler bitsin.

اشک خواهی رحم کن بر اشک بار ** رحم خواهی بر ضعیفان رحم آر

Ağlamak istersen gözyaşı dökenlere acı… Merhamete nail olmak istersen zayıflara merhamet et!

عتاب کردن آتش را آن پادشاه جهود

O Yahudi padişahının ateşe itap eylemesi

رو به آتش کرد شه کای تند خو ** آن جهان سوز طبیعی خوت کو

Padişah ateşe yüz çevirip dedi ki: “Ey sert huylu! Tabiatındaki o cihanı yakıcılık nerede?

چون نمی‌‌سوزی چه شد خاصیتت ** یا ز بخت ما دگر شد نیتت‌‌

Niye yakmıyorsun? Ne oldu senin hassan? Yoksa bizim talihimizden niyetin mi değişti?

می‌‌نبخشایی تو بر آتش پرست ** آن که نپرستد ترا او چون برست‌‌ 825

Sen ateşe tapana bile lütfetmezsin. Sana tapmayan nasıl kurtuldu?

هرگز ای آتش تو صابر نیستی ** چون نسوزی چیست قادر نیستی‌‌

Ateş! Sen hiç sabırlı değildin. Niye yakmıyorsun, sebep ne, kadir mi değilsin?

چشم بند است این عجب یا هوش بند ** چون نسوزاند چنین شعله‌‌ی بلند

Bu, gözbağı mı, yoksa akıl bağı mı? Böyle yücelmiş alev nasıl yakmaz?

جادویی کردت کسی یا سیمیاست ** یا خلاف طبع تو از بخت ماست‌‌

Seni birisi büyüledi mi, yoksa bu simya mı? Yahut tabiatının değişmesi bizim talihimizden mi?

گفت آتش من همانم ای شمن ** اندر آ تو تا ببینی تاب من‌‌

Ateş dedi ki: “Ey Şaman! Ben yine o ateşim. Hele bir içeri gel de benim hararetimi gör!