می‌‌نبخشایی تو بر آتش پرست ** آن که نپرستد ترا او چون برست‌‌

می‌‌نبخشایی تو بر آتش پرست ** آن که نپرستد ترا او چون برست‌‌ 825

Sen ateşe tapana bile lütfetmezsin. Sana tapmayan nasıl kurtuldu?

هرگز ای آتش تو صابر نیستی ** چون نسوزی چیست قادر نیستی‌‌

Ateş! Sen hiç sabırlı değildin. Niye yakmıyorsun, sebep ne, kadir mi değilsin?

چشم بند است این عجب یا هوش بند ** چون نسوزاند چنین شعله‌‌ی بلند

Bu, gözbağı mı, yoksa akıl bağı mı? Böyle yücelmiş alev nasıl yakmaz?

جادویی کردت کسی یا سیمیاست ** یا خلاف طبع تو از بخت ماست‌‌

Seni birisi büyüledi mi, yoksa bu simya mı? Yahut tabiatının değişmesi bizim talihimizden mi?

گفت آتش من همانم ای شمن ** اندر آ تو تا ببینی تاب من‌‌

Ateş dedi ki: “Ey Şaman! Ben yine o ateşim. Hele bir içeri gel de benim hararetimi gör!

طبع من دیگر نگشت و عنصرم ** تیغ حقم هم به دستوری برم‌‌ 830

Benim tabiatım da değişmedi, unsurum da. Ben Tanrı kılıcıyım, izinle keserim.

بر در خرگه سگان ترکمان ** چاپلوسی کرده پیش میهمان‌‌

Türkmen’in köpekleri, çadır kapısında misafire yaltaklanmış,

ور به خرگه بگذرد بیگانه رو ** حمله بیند از سگان شیرانه او

Ama çadır yanına yabancı biri uğrayacak olursa köpeklerden aslancasına hamleler görür.

من ز سگ کم نیستم در بندگی ** کم ز ترکی نیست حق در زندگی‌‌

Kullukta, ben köpekten aşağı değilim; Tanrı da hayat ve kudrette bir Türk’ten aşağı kalmaz.

آتش طبعت اگر غمگین کند ** سوزش از امر ملیک دین کند

Tabiat ateşi eğer seni gamlandırırsa o yakış, din sultanının emriyledir.