آتشی بودند مومن سوز و بس ** سوخت خود را آتش ایشان چو خس‌‌

آن که بوده ست امه الهاویه ** هاویه آمد مر او را زاویه‌‌

مادر فرزند جویان وی است ** اصلها مر فرعها را در پی است‌‌

آب اندر حوض اگر زندانی است ** باد نشفش می‌‌کند کار کانی است‌‌

می‌‌رهاند می‌‌برد تا معدنش ** اندک اندک تا نبینی بردنش‌‌ 880

وین نفس جانهای ما را همچنان ** اندک اندک دزدد از حبس جهان‌‌

تا إلیه یصعد أطیاب الکلم ** صاعدا منا إلی حیث علم‌‌

ترتقی أنفاسنا بالمنتقی ** متحفا منا إلی دار البقا

ثم تاتینا مکافات المقال ** ضعف ذاک رحمة من ذی الجلال‌‌

ثم یلجینا الی امثالها ** کی ینال العبد مما نالها 885