طایفه‌‌ی نخجیر در وادی خوش ** بودشان از شیر دایم کش مکش‌‌

طایفه‌‌ی نخجیر در وادی خوش ** بودشان از شیر دایم کش مکش‌‌ 900

Güzel bir derede av hayvanları, aslan korkusundan ıstırap içindeydiler.

بس که آن شیر از کمین درمی‌‌ربود ** آن چرا بر جمله ناخوش گشته بود

Çünkü aslan, daima pusudan çıkıp birisini kapmaktaydı. O otlak bu yüzden hepsine fena geliyordu.

حیله کردند آمدند ایشان بشیر ** کز وظیفه ما ترا داریم سیر

Hileye başvurdular; aslanın huzuruna geldiler. “Biz sana gündelikle yiyecek verip doyuralım,

بعد از این اندر پی صیدی میا ** تا نگردد تلخ بر ما این گیا

Bundan sonra hiçbir av peşine düşme ki bu otlak, bize zehrolmasın” dediler.

جواب گفتن شیر نخجیران را و فایده‌‌ی جهد گفتن‌‌

Aslanın av hayvanlarına cevap verip çalışmanın faydasını söylemesi

گفت آری گر وفا بینم نه مکر ** مکرها بس دیده‌‌ام از زید و بکر

Aslan dedi ki: “Hileye uğramasam, vefa görecek olsam dediğiniz doğru. Ben şundan, bundan çok hileler görmüşümdür.

من هلاک فعل و مکر مردمم ** من گزیده‌‌ی زخم مار و کژدمم‌‌ 905

İnsanların yaptıkları işlerden, ettikleri hilelerden helâk olmuşum; o yılanlar, o akrepler tarafından çık ısırılmışım.

مردم نفس از درونم در کمین ** از همه مردم بتر در مکر و کین‌‌

İçinde pusu kurmuş olan nefis ise, kibir ve kin bakımından bütün adamlardan beterdir.

گوش من لا یلدغ المؤمن شنید ** قول پیغمبر به جان و دل گزید

Benim kulağım “mümin, bir zehirli hayvan deliğinden iki kere dağlanmaz” sözünü işitti; Peygamber’in sözünü canla, gönülle kabul etti.”

ترجیح نهادن نخجیران توکل را بر جهد و اکتساب‌‌

Av hayvanlarının tevekkülü çalışıp kazanmaya tercih eylemeleri

جمله گفتند ای حکیم با خبر ** الحذر دع لیس یغنی عن قدر

Hepsi dediler ki: “Ey halden haberdar hakîm! Çekinmeyi bırak; çekinme, insanı kaderin hükümlerinden kurtaramaz.

در حذر شوریدن شور و شر است ** رو توکل کن توکل بهتر است‌‌

Kaderden çekinmekte perişanlık ve kötülük vardır, yürü, tevekkül et ki tevekkül, hepsinden iyidir.