ز آن که بی‌‌شکری بود شوم و شنار ** می‌‌برد بی‌‌شکر را در قعر نار

گر توکل می‌‌کنی در کار کن ** کشت کن پس تکیه بر جبار کن‌‌

باز ترجیح نهادن نخجیران توکل را بر جهد

جمله با وی بانگها برداشتند ** کان حریصان که سببها کاشتند

صد هزار اندر هزار از مرد و زن ** پس چرا محروم ماندند از زمن‌‌

صد هزاران قرن ز آغاز جهان ** همچو اژدرها گشاده صد دهان‌‌ 950

مکرها کردند آن دانا گروه ** که ز بن بر کنده شد ز آن مکر کوه‌‌

کرد وصف مکرهاشان ذو الجلال ** لتزول منه اقلال الجبال‌‌

جز که آن قسمت که رفت اندر ازل ** روی ننمود از شکار و از عمل‌‌

جمله افتادند از تدبیر و کار ** ماند کار و حکم‌‌های کردگار

کسب جز نامی مدان ای نامدار ** جهد جز وهمی مپندار ای عیار 955

نگریستن عزراییل بر مردی و گریختن آن مرد در سرای سلیمان و تقریر ترجیح توکل بر جهد و قلت فایده‌‌ی جهد