ز انکه نقشی وز خرد بی‏بهره‏ای ** آدمی خو نیستی خر کره‏ای‏

Çünkü suretten ibaretsin, akıldan nasibin yok. İnsan huylu değilsin, bir eşek sıpasısın!

سایه را تو شخص می‏بینی ز جهل ** شخص از آن شد نزد تو بازی و سهل‏

Bilgisizlikten gölgeyi adam görüyorsun da insan o yüzden sence bir oyuncaktan ibaret, değersiz bir şey.

باش تا روزی که آن فکر و خیال ** بر گشاید بی‏حجابی پر و بال‏

O fikir, o hayal örtüsüz bir surette kol kanat açıncaya kadar dur.

کوهها بینی شده چون پشم نرم ** نیست گشته این زمین سرد و گرم‏

O zaman dağları yumuşak pamuk gibi görürsün, bir de bakarsın ki bu soğuk, sıcak yeryüzü yok oluvermiş!

نه سما بینی نه اختر نه وجود ** جز خدای واحد حی ودود 1045

O zaman ezelî ve ebedî hayata ve muhabbete sahip olan Allah’tan başka ne göğü görürsün ne yıldızı!

یک فسانه راست آمد یا دروغ ** تا دهد مر راستیها را فروغ‏

Bir misal, ister doğru olsun, ister yanlış, doğrulukları aydınlatsın da.

حسد کردن حشم بر غلام خاص

O has köleye padişaha mensup adamların haset etmeleri

پادشاهی بنده‏ای را از کرم ** بر گزیده بود بر جمله حشم‏

Padişah, lütfuyla bir köleyi bütün adamların içinden seçmiş, onlardan üstün etmişti.

جامگی او وظیفه‏ی چل امیر ** ده یک قدرش ندیدی صد وزیر

Elbisesinin pahası, kırk emirin maaşına bedeldi. Onun kazandığı kadir ve kıymetin onda birini, hatta yüz vezir bile görmemişti.

از کمال طالع و اقبال و بخت ** او ایازی بود و شه محمود وقت‏

Talihin yaverliği, bahtının müsait oluşu yüzünden yücelmiş, âdeta bir Eyaz olmuştu. Padişah da sanki zamanın Mahmut’uydu.

روح او با روح شه در اصل خویش ** پیش از این تن بوده هم پیوند و خویش‏ 1050

Ruhu padişahın ruhîyle birdi. Bu ten âleminden önce de o iki ruh, birbirine eş olmuş, birbirine aşina olmuştu.