قهقهه خندید و جنبانید سر ** گفت باد ریش این یاران نگر

دوستان بین، کو نشان دوستان ** دوستان را رنج باشد همچو جان‏

کی کران گیرد ز رنج دوست دوست ** رنج مغز و دوستی آن را چو پوست‏

نه نشان دوستی شد سر خوشی ** در بلا و آفت و محنت کشی‏ 1460

دوست همچون زر بلا چون آتش است ** زر خالص در دل آتش خوش است‏

امتحان کردن خواجه‏ی لقمان زیرکی لقمان را

نه که لقمان را که بنده‏ی پاک بود ** روز و شب در بندگی چالاک بود

خواجه‏اش می‏داشتی در کار پیش ** بهترش دیدی ز فرزندان خویش‏

ز انکه لقمان گر چه بنده زاد بود ** خواجه بود و از هوا آزاد بود

گفت شاهی شیخ را اندر سخن ** چیزی از بخشش ز من درخواست کن‏ 1465

گفت ای شه شرم ناید مر ترا ** که چنین گویی مرا زین برتر آ