این جهان تن غلط انداز شد ** جز مر آن را کاو ز شهوت باز شد

این جهان تن غلط انداز شد ** جز مر آن را کاو ز شهوت باز شد 1560

تتمه‏ی حسد آن حشم بر آن غلام خاص‏

قصه‏ی شاه و امیران و حسد ** بر غلام خاص و سلطان خرد

دور ماند از جر جرار کلام ** باز باید گشت و کرد آن را تمام‏

باغبان ملک با اقبال و بخت ** چون درختی را نداند از درخت‏

آن درختی را که تلخ و رد بود ** و آن درختی که یکش هفصد بود

کی برابر دارد اندر تربیت ** چون ببیندشان به چشم عاقبت‏ 1565

کان درختان را نهایت چیست بر ** گر چه یکسانند این دم در نظر

شیخ کاو ینظر بنور الله شد ** از نهایت وز نخست آگاه شد

چشم آخر بین ببست از بهر حق ** چشم آخر بین گشاد اندر سبق‏

آن حسودان بد درختان بوده‏اند ** تلخ گوهر شور بختان بوده‏اند