کوه را گویم سبک شو همچو پشم ** چرخ را گویم فرو در پیش چشم‏

Dağa derim ki: “Pamuk gibi hafifleş!” Göğe derim ki: “Göze baş aşağı görün”

گویم ای خورشید مقرون شو به ماه ** هر دو را سازم چو دو ابر سیاه‏ 1630

Güneşe “Ey güneş, ayla birleş” der, ikisini de iki kara bulut haline getiririm.

چشمه‏ی خورشید را سازیم خشک ** چشمه‏ی خون را به فن سازیم مشک‏

Güneş çeşmesini kurutur, kan çeşmesini, sanatımla misk haline getiririm”

آفتاب و مه چو دو گاو سیاه ** یوغ بر گردن ببنددشان اله‏

Allah, güneşle ayın boyunlarına boyunduruk vurur, onları iki kara öküz gibi bağlayıverir.

انکار فلسفی بر قرائت إن أصبح ماؤکم غورا

Filozofun “İn asbaha mâüküm gavra”yı inkâr etmesi

مقریی می‏خواند از روی کتاب ** ماؤکم غورا ز چشمه بندم آب‏

Kuran okuyan biri, Kuran’dan “Mâüküm gavra” yani “Suyu kaynağından keser,

آب را در غورها پنهان کنم ** چشمه‏ها را خشک و خشکستان کنم‏

Yerin derinliklerinde gizler, kaynakları kurutur, kupkuru bir hale getirirsem,

آب را در چشمه کی آرد دگر ** جز من بی‏مثل با فضل و خطر 1635

Benim gibi ihsanda, ululukta misalsiz olan tek Allahtan başka kim vardır ki suyu tekrar kaynağına getirebilsin?” ayetini okuyordu.

فلسفی منطقی مستهان ** می‏گذشت از سوی مکتب آن زمان‏

Bir hor, hakir felsefeci, bir aşağılık mantıkçı, mektep yanından geçerken,

چون که بشنید آیت او از ناپسند ** گفت آریم آب را ما با کلند

Bu ayeti duyup hoşuna gitmedi. Dedi ki: “ Suyu külünkle biz çıkarırız.

ما بزخم بیل و تیزی تبر ** آب را آریم از پستی ز بر

Belin, kazmanın darbesiyle ta yerin dibinden kaynatırız”