هر زمان کز وی نشانی می‏رسید ** شخص را جانی به جانی می‏رسید

ماهی بی‏چاره را پیش آمد آب ** این نشانها تلک آیات الکتاب‏

پس نشانیها که اندر انبیاست ** خاص آن جان را بود کاو آشناست‏

این سخن ناقص بماند و بی‏قرار ** دل ندارم بی‏دلم معذور دار 1705

ذره‏ها را کی تواند کس شمرد ** خاصه آن کاو عشق عقل او ببرد

می‏شمارم برگهای باغ را ** می‏شمارم بانگ کبک و زاغ را

در شمار اندر نیاید لیک من ** می‏شمارم بهر رشد ممتحن‏

نحس کیوان یا که سعد مشتری ** ناید اندر حصر گر چه بشمری‏

لیک هم بعضی از این هر دو اثر ** شرح باید کرد یعنی نفع و ضر 1710

تا شود معلوم آثار قضا ** شمه ای مر اهل سعد و نحس را