چون بدید از خود برون آن مار را ** سجده آورد آن نکو کردار را

O yılanı görünce kendisine iyilik eden atlıya secde etti.

سهم آن مار سیاه زشت زفت ** چون بدید آن دردها از وی برفت‏ 1895

O kapkara çirkin ve heybetli yılanı görünce bütün dertlerini unuttu.

گفت خود تو جبرییل رحمتی ** یا خدایی که ولی نعمتی‏

Dedi ki: “ Sen, bir rahmet Cebrailisin yahut da velinimet Allah’sın

ای مبارک ساعتی که دیدی‏ام ** مرده بودم جان نو بخشیدی‏ام‏

Ne kutlu saatmiş ki beni gördün. Ölüydüm, bana yeni bir can bağışladın.

تو مرا جویان مثال مادران ** من گریزان از تو مانند خران‏

Sen, beni analar gibi aramaktayken, ben eşekler gibi senden kaçıyordum.

خر گریزد از خداوند از خری ** صاحبش در پی ز نیکو گوهری‏

Eşek, sahibinden eşekliği yüzünden kaçar. Hâlbuki sahibi, iyiliğinden dolayı onun peşine düşer.

نه از پی سود و زیان می‏جویدش ** لیک تا در گرگش ندرد یا ددش‏ 1900

Onu, bir fayda elde etmek, bir ziyandan kurtulmak için aramaz. Kurt, yahut yırtıcı bir canavar paralamasın diye arar.

ای خنک آن را که بیند روی تو ** یا در افتد ناگهان در کوی تو

Ne mutlu yüzünü görene yahut ansızın senin bulunduğun yere ulaşana!

ای روان پاک بستوده ترا ** چند گفتم ژاژ و بی‏هوده ترا

Pak ruh bile seni övmüş. Hâlbuki ben, sana ne kadar kötü ve saçma şeyler söyledim.

ای خداوند و شهنشاه و امیر ** من نگفتم جهل من گفت آن مگیر

Fakat efendim, padişahlar padişahı sultanım, onları ben söylemedim, bilgisizliğim söyledi.