ز آن که انبوهی و جمع کاروان ** ره زنان را بشکند پشت و سنان‏

Hatta o adam, düşman bile olsa yine ihsan iyidir. Çünkü ihsan yüzünden düşman bile adama dost olur.

چون دو چشم دل نداری ای عنود ** که نمی‏دانی تو هیزم را ز عود

Dost olmasa bile hiç olmazsa kini azalır. Çünkü ihsanda bulunmak, kine âdeta merhemdir.

چون که گنجی هست در عالم مرنج ** هیچ ویران را مدان خالی ز گنج‏

Bundan başka daha nice faydaları var ama ey iyi adam, sözü uzatmadan korkuyorum.

قصد هر درویش می‏کن از گزاف ** چون نشان یابی بجد می‏کن طواف‏

Sözün hülâsası şu: Topluluğa dost ol. Hatta bir dost bulamazsan put yapan Amad gibi taştan bir dost yont, onu sev!

چون تو را آن چشم باطن بین نبود ** گنج می‏پندار اندر هر وجود 2155

Zira kalabalık ve kervan halkının çokluğu yol vurucuların belini kırar, onları kahreder.

وحی کردن حق تعالی به موسی علیه السلام که چرا به عیادت من نیامدی‏

Ulu Tanrı’nın Musa Aleyhisselâm’a “Niçin hastalığımda benim halimi, hatırımı sormağa gelmedin?” diye vahyetmesi

آمد از حق سوی موسی این عتاب ** کای طلوع ماه دیده تو ز جیب‏

Tanrı’dan Musa’ya şu hitap geldi: “Ey koltuğundan ayın doğduğunu gören!

مشرقت کردم ز نور ایزدی ** من حقم رنجور گشتم نامدی‏

Seni Tanrılık nurunun doğusu haline getirdiğim halde ben ki Tanrı’yım, hastalandım da niçin halimi hatırımı sormaya gelmedin?”

گفت سبحانا تو پاکی از زیان ** این چه رمز است این بکن یا رب بیان‏

Musa, “Tanrı” sen kusurdan münezzehsin. Bu ne remizdir, Yarabbi, bunu bildir” dedi.

باز فرمودش که در رنجوریم ** چون نپرسیدی تو از روی کرم‏

Bunun üzerine Tanrı, yine “ Hastalığımda kerem edip niçin halimi sormadın?” buyurdu.

گفت یا رب نیست نقصانی تو را ** عقل گم شد این سخن را بر گشا 2160

Musa, “Yarabbi, senin bir noksanın olamaz. Aklım şaştı, bu sözün hakikatini anlat” dedi.