تا چه کین دارند دایم دیو و غول ** چون یزید و شمر با آل رسول‏

Hatta şeytan ve gul, Âl-i Resul’e Yezid ve Şimir gibi nasıl kin tutarlarsa o da öyle kin tuttu, öcünü aldı.

شد شریف از زخم آن ظالم خراب ** با فقیه او گفت ما جستیم از آب‏ 2205

Şerif, o zâlimin zulmünden harap oldu, fakîhe “Ben sudan çıktım.

پای دار اکنون که ماندی فرد و کم ** چون دهل شو زخم می‏خور بر شکم‏

Ayağını tetik bas, şimdi yapayalnız kaldın. Davula benze, boyuna karnına tokmak ye!

گر شریف و لایق و هم دم نی‏ام ** از چنین ظالم تو را من کم نی‏ام‏

Şerifliğimi bir tarafa bırak. Hatta tut ki arkadaşlığa da lâyık değilim, fakat sana karşı bu çeşit bir zalimden de aşağı değilim ya” dedi.

شد از او فارغ بیامد کای فقیه ** چه فقیهی ای تو ننگ هر سفیه‏

Bahçıvan ondan da kurtulup fakîhe geldi ve dedi ki: “Ey fakîh! Ne fakîhi, ey her sefih kişinin bile arlandığı herif!

فتوی‏ات این است ای ببریده دست ** کاندر آیی و نگویی امر هست‏

Ey eli kesilecise, bağlara gir de, caiz midir? Emir var mı bile deme. Fetvan bu mu senin?

این چنین رخصت بخواندی در وسیط ** یا بدست این مسئله اندر محیط 2210

Böyle bir ruhsatı Vasît’temi okudun? Yoksa bu mesele Muhit’te mi var?”

گفت حق استت بزن دستت رسید ** این سزای آن که از یاران برید

Fakîh “Vur, vur, hakkın var. Fırsat ele geçti. Dostlardan ayrılanın lâyığı budur” dedi.

رجعت به قصه مریض و عیادت پیغامبر علیه السلام‏

Hastanın ve Peygamber Sallâllahü Aleyhi Ve Sellem’in hasta sahabeyi dolaşıp hatırını sorması hikâyesine dönüş

این عیادت از برای این صله است ** وین صله از صد محبت حامله است‏

Hastanın hatırını soruş, dostluğu, birliği temin etmek içindir. Bu birlik, bu dostluk da yüz türlü sevgi doğurur.

در عیادت شد رسول بی‏ندید ** آن صحابی را به حال نزع دید

Naziri olmayan Peygamber, hastayı dolaşmaya, hatırını sormaya gidince o sahabeyi ölüm halinde gördü.