مانده‏ام از ذکر و از اوراد خود ** بی‏خبر گشتم ز خویش و نیک و بد

گر نمی‏دیدم کنون من روی تو ** ای خجسته وی مبارک بوی تو

می‏شدم از دست من یک بارگی ** کردیم شاهانه این غم خوارگی‏ 2480

گفت هی‏هی این دعا دیگر مکن ** بر مکن تو خویش را از بیخ و بن‏

تو چه طاقت داری ای مور نژند ** که نهد بر تو چنان کوه بلند

گفت توبه کردم ای سلطان که من ** از سر جلدی نه لافم هیچ فن‏

این جهان تیه است و تو موسی و ما ** از گنه در تیه مانده مبتلا

سالها ره می‏رویم و در اخیر ** همچنان در منزل اول اسیر 2485

گر دل موسی ز ما راضی بدی ** تیه را راه و کران پیدا شدی‏

ور به کل بیزار بودی او ز ما ** کی رسیدی خوانمان هیچ از سما