از برای لطف عالم را بساخت ** ذره‏ها را آفتاب او نواخت‏

فرقت از قهرش اگر آبستن است ** بهر قدر وصل او دانستن است‏

تا دهد جان را فراقش گوشمال ** جان بداند قدر ایام وصال‏

گفت پیغمبر که حق فرموده است ** قصد من از خلق احسان بوده است‏ 2635

آفریدم تا ز من سودی کنند ** تا ز شهدم دست‏آلودی کنند

نی برای آن که تا سودی کنم ** و ز برهنه من قبایی بر کنم‏

چند روزی که ز پیشم رانده است ** چشم من در روی خوبش مانده است‏

کز چنان رویی چنین قهر ای عجب ** هر کسی مشغول گشته در سبب‏

من سبب را ننگرم کان حادث است ** ز انکه حادث حادثی را باعث است‏ 2640

لطف سابق را نظاره می‏کنم ** هر چه آن حادث دو پاره می‏کنم‏