گر میان مشک تن را جا شود ** روز مردن گند او پیدا شود

مشک را بر تن مزن بر دل بمال ** مشک چه بود نام پاک ذو الجلال‏

آن منافق مشک بر تن می‏نهد ** روح را در قعر گلخن می‏نهد

بر زبان نام حق و در جان او ** گندها از فکر بی‏ایمان او

ذکر با او همچو سبزه گلخن است ** بر سر مبرز گلست و سوسن است 270

آن نبات آن جا یقین عاریت است ** جای آن گل مجلس است و عشرت است‏

طیبات آید به سوی طیبین ** للخبیثین الخبیثات است هین‏

کین مدار آنها که از کین گمرهند ** گورشان پهلوی کین داران نهند

اصل کینه دوزخ است و کین تو ** جزو آن کل است و خصم دین تو

چون تو جزو دوزخی پس هوش دار ** جزو سوی کل خود گیرد قرار 275