چاشنی گیر دلم شد با فروغ ** راست را داند حقیقت از دروغ‏

چاشنی گیر دلم شد با فروغ ** راست را داند حقیقت از دروغ‏ 2755

Gönlümün tat alma duygusu aydın, doğruyu yalandan ayırt eder.

به اقرار آوردن معاویه ابلیس را

Muaviye’nin İblis’i söyletmesi

تو چرا بیدار کردی مر مرا ** دشمن بیداریی تو ای دغا

Sen niçin beni uyandırdın? Be hilebaz, sen uyanıklığa düşmansın.

همچو خشخاشی همه خواب آوری ** همچو خمری عقل و دانش را بری‏

Sen, afyona benzersin, daima uyutursun. Şaraba benzersin, aklı, bilgiyi giderirsin.

چار میخت کرده‏ام هین راست گو ** راست را دانم تو حیلتها مجو

Seni çarmıha gerdim. Haydi, doğru söyle. Ben doğruyu bilir, anlarım, hileye sapma.

من ز هر کس آن طمع دارم که او ** صاحب آن باشد اندر طبع و خو

Ben herkesten, tabiatında, huyunda ne varsa, neye sahipse onu ararım.

من ز سرکه می‏نجویم شکری ** مر مخنث را نگیرم لشکری‏ 2760

Sirkeden şeker lezzetini aramam. Karı tabiatlı erkeği asker yerine saymam.

همچو گبران من نجویم از بتی ** کاو بود حق یا خود از حق آیتی‏

Gâvurlar gibi, bir putun Hak oluşunu yahut Hak’tan bir alâmet, bir nişan buluşunu ummam.

من ز سرگین می‏نجویم بوی مشک ** من در آب جو نجویم خشت خشک‏

Fışkıdan misk kokusunu istemem. Irmak içinde kuru kerpiç araştırmam.

من ز شیطان این نجویم کاوست غیر ** که مرا بیدار گرداند به خیر

Ağyar olan Şeytan’dan beni hayır için uyandırmayı ummam.”

راست گفتن ابلیس ضمیر خود را به معاویه‏

İblis’in, hilesini Muaviye’ye doğru söylemesi

گفت بسیار آن بلیس از مکر و غدر ** میر از او نشنید کرد استیز و صبر

İblis, birçok hileye, düzene kalkıştıysa da Emîr, onun inadını, inkârını dinlemedi.