تا رسی اندر جماعت در نماز ** از پی پیغمبر دولت فراز

Cemaate yetişesin, devletli Peygamber’in ardında namaz kılasın.

گر نماز از وقت رفتی مر ترا ** این جهان تاریک گشتی بی‏ضیا

Eğer namaz fevt olsaydı, vakit geçseydi bu cihan, sana nursuz, kapkaranlık kesilecekti.

از غبین و درد رفتی اشکها ** از دو چشم تو مثال مشکها

Bu ziyandan bu dertten dolayı ağlayacak, gözlerinden âdeta kâselerle yaş dökecektin.

ذوق دارد هر کسی در طاعتی ** لاجرم نشکیبد از وی ساعتی‏

Herkes, ibadetten bir zevk alır, bu yüzden de bir an bile sabredemez, ibadette bulunur.

آن غبین و درد بودی صد نماز ** کو نماز و کو فروغ آن نیاز 2770

Fakat o dert, o gussa yüzlerce namaza değer. Nerede namaz, nerede o niyazın ışığı?”

فضیلت حسرت خوردن آن مخلص بر فوت نماز جماعت‏

İhlâs sahibi birisinin cemaati kaçırdığından dolayı tahassür ve iştiyakı

آن یکی می‏رفت در مسجد درون ** مردم از مسجد همی‏آمد برون‏

Birisi mescide girerken baktı ki halk mescitten çıkıyor.

گفت پرسان که جماعت را چه بود ** که ز مسجد می‏برون آیند زود

Cemaat dağıldı mı ki herkes acele, acele mescitten çıkıyor?” diye sordu.

آن یکی گفتش که پیغمبر نماز ** با جماعت کرد و فارغ شد ز راز

Birisi, “Peygamber, cemaatle namazını eda etti, duasını bile bitirdi.

تو کجا در می‏روی ای مرد خام ** چون که پیغمبر بداده ست السلام‏

Ey ham adam, nereye gidiyorsun? Peygamber, çoktan selâm verdi” dedi.

گفت آه و دود از آن اه شد برون ** آه او می‏داد از دل بوی خون‏ 2775

Adam bir ah çekti ki ahının dumanı göründü. Bir vah etti ki gönlünden kan kokusu geldi.