گر در آمیزد تو گویی طامع است ** ور نه گویی در تکبر مولع است‏

یا منافق‏وار عذر آری که من ** مانده‏ام در نفقه‏ی فرزند و زن‏

نه مرا پروای سر خاریدن است ** نه مرا پروای دین ورزیدن است‏

ای فلان ما را به همت یاد دار ** تا شویم از اولیا پایان کار

این سخن نه هم ز درد و سوز گفت ** خوابناکی هرزه گفت و باز خفت‏ 3070

هیچ چاره نیست از قوت عیال ** از بن دندان کنم کسب حلال‏

چه حلال ای گشته از اهل ضلال ** غیر خون تو نمی‏بینم حلال‏

از خدا چاره‏ستش و از لوت نه ** چاره‏ش است از دین و از طاغوت نه‏

ای که صبرت نیست از دنیای دون ** صبر چون داری ز نعم الماهدون‏

ای که صبرت نیست از ناز و نعیم ** صبر چون داری از الله کریم‏ 3075