تیر اندازی به حکم او را بدید ** پس ز خوف او کمان را در کشید

تا زند تیری سوارش بانگ زد ** من ضعیفم گر چه زفت استم جسد 3165

هان و هان منگر تو در زفتی من ** که کمم در وقت جنگ از پیر زن‏

گفت رو که نیک گفتی ور نه نیش ** بر تو می‏انداختم از ترس خویش‏

بس کسان را کالت پیکار کشت ** بی‏رجولیت چنان تیغی به مشت‏

گر بپوشی تو سلاح رستمان ** رفت جانت چون نباشی مرد آن‏

جان سپر کن تیغ بگذار ای پسر ** هر که بی‏سر بود از این شه برد سر 3170

آن سلاحت حیله و مکر تو است ** هم ز تو زایید و هم جان تو خست‏

چون نکردی هیچ سودی زین حیل ** ترک حیلت کن که پیش آید دول‏

چون که یک لحظه نخوردی بر ز فن ** ترک فن گو می‏طلب رب المنن‏