چون مبارک نیست بر تو این علوم ** خویشتن گولی کن و بگذر ز شوم‏

چون ملایک گو که لا علم لنا ** یا الهی غیر ما علمتنا 3175

قصه‏ی اعرابی و ریگ در جوال کردن و ملامت کردن آن فیلسوف او را

یک عرابی بار کرده اشتری ** دو جوال زفت از دانه پری‏

او نشسته بر سر هر دو جوال ** یک حدیث انداز کرد او را سؤال‏

از وطن پرسید و آوردش به گفت ** و اندر آن پرسش بسی درها بسفت‏

بعد از آن گفتش که این هر دو جوال ** چیست آگنده بگو مصدوق حال‏

گفت اندر یک جوالم گندم است ** در دگر ریگی نه قوت مردم است‏ 3180

گفت تو چون بار کردی این رمال ** گفت تا تنها نماند آن جوال‏

گفت نیم گندم آن تنگ را ** در دگر ریز از پی فرهنگ را

تا سبک گردد جوال و هم شتر ** گفت شاباش ای حکیم اهل و حر