چون خلف دادستشان جان بقا ** جان ایمن از غم و رنج و شقا

چون خلف دادستشان جان بقا ** جان ایمن از غم و رنج و شقا 385

Çünkü Allah, onlara karşılık olarak ebedi ve gamdan, mihnetten, kötülükten emin bir can vermiştir.

شیخ وامی سالها این کار کرد ** می‏ستد می‏داد همچون پای مرد

Borçlu Şeyh, yıllarca bu işte bulundu, vazifesi buymuş gibi halktan borç almakta, halka vermekteydi.

تخمها می‏کاشت تا روز اجل ** تا بود روز اجل میر اجل‏

Ölüm gününde ulu bir bey olmak için ölümüne kadar bu çeşit tohumlar ekmekteydi.

چون که عمر شیخ در آخر رسید ** در وجود خود نشان مرگ دید

Şeyh’in ömrü sona erip de vücudunda ölüm alâmetlerini görünce,

وامداران گرد او بنشسته جمع ** شیخ بر خود خوش گدازان همچو شمع‏

Borçlular etrafına toplandı. Şeyh, mum gibi kendi kendisine eriyip gidiyordu.

وامداران گشته نومید و ترش ** درد دلها یار شد با درد شش‏ 390

Borçluların ümidi kesildi, suratları ekşidi, dertlerine dert katıldı.

شیخ گفت این بد گمانان را نگر ** نیست حق را چار صد دینار زر

Şeyh, ”Şu kötü şüpheye düşenlere bak! Allah’ın dört yüz dinar altını yok mu ki?” dedi.

کودکی حلوا ز بیرون بانگ زد ** لاف حلوا بر امید دانگ زد

Bu sırada dışardan bir çocuk, birkaç para kazanmak ümidiyle “Helva” diye bağırdı.

شیخ اشارت کرد خادم را به سر ** که برو آن جمله حلوا را بخر

Şeyh, hizmetçiye, ”Git helvanın hepsini al,

تا غریمان چون که آن حلوا خورند ** یک زمانی تلخ در من ننگرند

Borçlular yesinler de bir müddetçik olsun bana acı acı bakmasınlar” diye başıyla işaret etti.