ای که تو هم عاشقی بر عقل خویش ** خویش بر صورت پرستان دیده بیش‏

ای که تو هم عاشقی بر عقل خویش ** خویش بر صورت پرستان دیده بیش‏ 710

پرتو عقل است آن بر حس تو ** عاریت میدان ذهب بر مس تو

چون زر اندود است خوبی در بشر ** ور نه چون شد شاهد تو پیر خر

چون فرشته بود همچون دیو شد ** کان ملاحت اندر او عاریه بد

اندک اندک می‏ستانند آن جمال ** اندک اندک خشک می‏گردد نهال‏

رو نعمره ننکسه بخوان ** دل طلب کن دل منه بر استخوان‏ 715

کان جمال دل جمال باقی است ** دولتش از آب حیوان ساقی است‏

خود هم او آب است و هم ساقی و مست ** هر سه یک شد چون طلسم تو شکست‏

آن یکی را تو ندانی از قیاس ** بندگی کن ژاژ کم خا ناشناس‏

معنی تو صورت است و عاریت ** بر مناسب شادی و بر قافیت‏