چون ندارد جان تو قندیلها ** بهر بینش کرده‌ای تاویلها

Can âleminde kandiller yok da görmek için tevillere yapışıyorsun.

که غرض تسبیح ظاهر کی بود ** دعوی دیدن خیال غی بود

“Tespihten maksat, nasıl olur da zahirî tespih olur? Bu tespihte bulunan bu cansız şeyleri görmek de sapıklıktan başka bir şey değil.

بلک مر بیننده را دیدار آن ** وقت عبرت می‌کند تسبیح‌خوان 1025

Doğrusu şu: onları gören, ibret alır da Allah’ı tespih eder.

پس چو از تسبیح یادت می‌دهد ** آن دلالت همچو گفتن می‌بود

Sana Allah’ı tespih etmeyi hatırlıyor ya… İşte bu tespihe delil olmaları, onları tespih etmesi demektir” dersin.

این بود تاویل اهل اعتزال ** و آن آنکس کو ندارد نور حال

İtizal ehlinin tevili budur işte. Hal nuruna sahip olmayan kişinin işi budur.

چون ز حس بیرون نیامد آدمی ** باشد از تصویر غیبی اعجمی

İnsan, duygudan çıkmadı mı gayb âlemine tamamıyla yabancıdır.

این سخن پایان ندارد مارگیر ** می‌کشید آن مار را با صد زحیر

Bu sözün sonu gelmez… Yılancı, o yılanı yüzlerce zahmetle çeke çeke,

تا به بغداد آمد آن هنگامه‌جو ** تا نهد هنگامه‌ای بر چارسو 1030

Bağdat’a kadar geldi. o maceracı adam, çarşıda bir hengâmedir koparmak için,

بر لب شط مرد هنگامه نهاد ** غلغله در شهر بغداد اوفتاد

Yılanı Şat kıyısına koydu. Bağdat şehrinde bir gürültüdür koptu,

مارگیری اژدها آورده است ** بوالعجب نادر شکاری کرده است

“Bir yılancı ejderha getirmiş, acayip görülmemiş mefret bir şey. Nasıl da avlamış?” diye,