حرص دنیا رفت و چشمش تیز شد ** چشم او روشن گه خون‌ریز شد

حرص دنیا رفت و چشمش تیز شد ** چشم او روشن گه خون‌ریز شد 120

مرغ بی‌هنگام شد آن چشم او ** از نتیجه‌ی کبر او و خشم او

سر بریدن واجب آید مرغ را ** کو بغیر وقت جنباند درا

هر زمان نزعیست جزو جانت را ** بنگر اندر نزع جان ایمانت را

عمر تو مانند همیان زرست ** روز و شب مانند دینار اشمرست

می‌شمارد می‌دهد زر بی وقوف ** تا که خالی گردد و آید خسوف 125

گر ز که بستانی و ننهی بجای ** اندر آید کوه زان دادن ز پای

پس بنه بر جای هر دم را عوض ** تا ز واسجد واقترب یابی غرض

در تمامی کارها چندین مکوش ** جز به کاری که بود در دین مکوش

عاقبت تو رفت خواهی ناتمام ** کارهاات ابتر و نان تو خام