آنچنان کرد و از آن افزون که گفت ** او بخفت و بخت و اقبالش نخفت

جان بابا چونک ساحر خواب شد ** کار او بی رونق و بی‌تاب شد 1215

هر دو بوسیدند گورش را و تفت ** تا بمصر از بهر آن پیگار زفت

چون به مصر از بهر آن کار آمدند ** طالب موسی و خانه‌ی او شدند

اتفاق افتاد کان روز ورود ** موسی اندر زیر نخلی خفته بود

پس نشان دادندشان مردم بدو ** که برو آن سوی نخلستان بجو

چون بیامد دید در خرمابنان ** خفته‌ای که بود بیدار جهان 1220

بهر نازش بسته او دو چشم سر ** عرش و فرشش جمله در زیر نظر

ای بسا بیدارچشم و خفته‌دل ** خود چه بیند دید اهل آب و گل

آنک دل بیدار دارد چشم سر ** گر بخسپد بر گشاید صد بصر