پس نشان دادندشان مردم بدو ** که برو آن سوی نخلستان بجو

چون بیامد دید در خرمابنان ** خفته‌ای که بود بیدار جهان 1220

بهر نازش بسته او دو چشم سر ** عرش و فرشش جمله در زیر نظر

ای بسا بیدارچشم و خفته‌دل ** خود چه بیند دید اهل آب و گل

آنک دل بیدار دارد چشم سر ** گر بخسپد بر گشاید صد بصر

گر تو اهل دل نه‌ای بیدار باش ** طالب دل باش و در پیکار باش

ور دلت بیدار شد می‌خسپ خوش ** نیست غایب ناظرت از هفت و شش 1225

گفت پیغامبر که خسپد چشم من ** لیک کی خسپد دلم اندر وسن

شاه بیدارست حارس خفته گیر ** جان فدای خفتگان دل‌بصیر

وصف بیداری دل ای معنوی ** در نگنجد در هزاران مثنوی